Kierownictwo Dywersji „Kedyw” - wydzielony pion Armii Krajowej przeznaczony do prowadzenia akcji bojowych i dywersyjnych - powołał do życia Dowódca AK płk Stefan Rowecki „Grot” w styczniu 1943 r. Brawurowe akcje Kedywu stały się legendą Polski Podziemnej. „Kedyw” był odpowiedzią Polskiego Państwa Podziemnego na szalejący terror niemiecki. Miał nękać okupanta i osłabiać jego siłę, dokonywać aktów sabotażu i odwetu za dokonane zbrodnie, likwidować szczególnie szkodliwych funkcjonariuszy niemieckich, uwalniać więźniów. Ale także, a może przede wszystkim, miał dawać Polakom tak bardzo potrzebne poczucie, że nie są bezbronnymi ofiarami, skazanymi na bierne znoszenie ciosów. Książka ukazuje funkcjonowanie i działalność Kedywu Okręgu Warszawa w stolicy i jej okolicach. Zawiera dokumenty uratowane przez dowódcę Kedywu Okręgu, Józefa Rybickiego „Andrzeja”, oraz pochodzące z innych archiwów.

Oddział Dyspozycyjny „A ” warszawskiego Kedywu to historia dyspozycyjnego oddziału Kierownictwa Dywersji Okręgu Warszawa Armii Krajowej, pokazana przez pryzmat autentycznych dokumentów konspiracyjnych z lat 1943-1944. Publikacja zawiera fragmenty sprawozdań okresowych Kedywu dotyczących oddziału „A”, sprawozdania i plany akcji, meldunki z wykonanych wyroków sądów podziemnych, meldunki o uzbrojeniu i finansach oraz rozkazy awansowe i odznaczeniowe. Obszerność dokumentacji jest zaskakująca, zważywszy na trudne warunki jej prowadzenia. Oddział Dyspozycyjny „A” powstał w marcu 1943 r. w wyniku połączenia warszawskich oddziałów dywersyjnych i grap sabotażowych, działających wcześniej w ramach Tajnej Organizacji Wojskowej; początkowo nosił nazwę „Grapa Andrzeja” - od pseudonimu jego twórcy i pierwszego dowódcy, ppor. cz.w. Józefa Rybickiego. Żołnierze oddziału „A” przeprowadzili wiele akcji dywersyjnych. Niektóre z nich weszły na trwałe do historii AK, jak likwidacja bahnschutza Karla Schmalza „Panienki”, połączona z opanowaniem wartowni Bahnschutzpolizei przy Dworcu Warszawa Zachodnia; spalenie magazynów materiałów pędnych przy ul. Gniewkowskiej; akcja na budy żandarmerii niemieckiej, czy opanowanie 1 sierpnia 1944 r. magazynów przy ul. Stawki 4. Ich postawę i żołnierski wysiłek w Powstaniu Warszawskim znakomicie oddaje uzasadnienie do wniosku odznaczeniowego dla żołnierzy oddziału „A”: [...] brali udział w ciężkich zmaganiach na Woli i Starówce, gdzie wyróżnili się dzielną postawą, męstwem i wypełnieniem swoich ciężkich obowiązków z zaparciem się siebie, służąc za wzór innym żołnierzom AK.