Współczesna cywilizacja światowa konfrontowana jest z wieloma problemami, takimi jak degradacja środowiska naturalnego, perspektywa wyczerpania surowców energetycznych czy też ubóstwo oraz znaczna dysproporcja w poziomie życia mieszkańców różnych krajów. Problemy te przyczyniły się do poszukiwania alternatywnych koncepcji minimalizujących zagrożenia dla rozwoju społeczno-gospodarczego. Przyjętą i powszechnie zaakceptowaną przez społeczeństwo jest koncepcja zrównoważonego rozwoju. „ Zrównoważony rozwój oznacza dążenie do zapewnienia wszystkim żyjącym obecnie ludziom i przyszłym pokoleniom dostatecznie wysokich standardów ekologicznych, ekonomicznych i społeczno-kulturowych w granicach tolerancji natury przez wprowadzenie w życie sprawiedliwości wewnątrzpokoleniowej i międzypokoleniowej” [Rogall 2010]. Zrównoważony rozwój odnosi się zatem przede wszystkim do ludzkich decyzji dotyczących sposobu życia. Wzrost konsumpcjonizmu narusza równowagę ekologiczną, a w konsekwencji – zagraża stabilności gospodarczej. Skutki obecnie podejmowanych decyzji ponosi prawie 8 mld światowej populacji, a ponosić je będą kolejne miliardy osób, które będą żyły w następnych stuleciach. Podstawowym sektorem umożliwiającym realizację celów zrównoważonego rozwoju jest transport. Zrównoważony rozwój transportu powinien być zbudowany na trzech filarach – społecznym, środowiskowym i gospodarczym. Oznacza to, że musi uwzględniać kryterium powszechnej dostępności, musi być bezpieczny pod względem zdrowotnym i ekologicznym, musi także szanować zasadę sprawiedliwości międzypokoleniowej i być efektywny pod względem ekonomicznym. W literaturze ekonomicznej przedmiotu istnieje wiele wykonanych analiz i ocen oraz wydanych rozporządzeń i aktów prawnych, określających szerokie spektrum argumentów wskazujących na szczególną rolę realizacji procesu zrównoważonego rozwoju. Podjęty przez Autorkę temat efektywności ekonomicznej realizacji strategii w sektorze transportu Unii Europejskiej wpisuje się w ten zakres problematyki, a przeprowadzone w jej ramach badania, głównie ich wyniki i sformułowane w oparciu o nie wnioski, zalecenia i rekomendacje można postrzegać jako fundamentalne wytyczne i stymulatory, posiadające istotny wpływ nie tylko na prawidłowy rozwój samego sektora transportu, lecz także na poziom rozwoju gospodarki, korzyści ekonomicznych i społecznych państw i narodów.